Wanneer we het werkwoord "schrijven" afzonderlijk bekijken, kennen we dat natuurlijk ook op andere gebieden.
Allemaal hebben wij in onze kinderjaren leren schrijven, de één wat duidelijker dan de ander. Zelf ben ik blij met de computer aangezien ik zelf meestal moeite heb om te lezen wat ik geschreven heb.
Schrijven met een pen is een techniek die ons op de basisschool (in ieder geval in mijn tijd) werd eigengemaakt, we leerden de techniek van het schrijven door lesmateriaal en oefeningen alvorens we er mee aan de slag konden gaan. Dan bedoel ik met aan de slag gaan, de geleerde techniek toepassen op andere vaak creatieve manieren, denk aan het schrijven van gedichten, het schrijven van een roman maar ook het schrijven over een technische verhandeling van één of ander wetenschappelijk onderzoek.
Maar ook voor het creatief toepassen van de geleerde techniek kregen we weer nieuwe technieken aangeleerd, technieken als hoe schrijf je een gedicht, hoe is een technisch verslag opgebouwd. Ook voor het schrijven van boeken, journalistiek werk zijn er opleidingen en cursussen om de techniek te leren.
Hoe komt het nu dat wanneer we gaan "schrijven met licht" oftewel fotograferen zeer zeker na de opkomst van de digitale fotografie de techniek voor een groot deel naar de achtergrond is verdwenen.
De "nieuwe fotograaf" koopt een digitale camera, of het nu gaat om een instap model of een (semi)professionele dSLR en begint te fotograferen op gevoel.
Het gevolg is dat we overspoeld worden door grote hoeveelheden beelden waaraan vaak grote creativiteit en gevoel ten grondslag ligt maar die compleet door de mand vallen door gebrek aan een technisch goed fundament door geen of te weinig beheersing van de techniek door de fotograaf.
Een huwelijksfoto hoe creatief ook, met gebrek aan scherpte op de juiste plek of met een kleurzweem is en blijft gewoon een huwelijksfoto die in de prullenbak hoort. Een foto van een vogel in de dierentuin of natuur mooi vastgelegd maar zonder compositie en goede beeldopbouw blijft gewoon een foto van een vogel en niet meer dan dat.
Kortom, de moraal van mijn verhaal is dat ik van mening ben dat een technisch perfecte foto zonder echte creativiteit nog altijd een goede foto is, zoals bijvoorbeeld de opname van de vogel kan dienen in een vogelgids. Echter een foto vol creativiteit maar zonder een degelijk technisch fundament gewoon een slechte foto blijft en uiteindelijk niet lang interessant blijf om naar te kijken. Een foto vol creativiteit maar technisch falend zal uiteindelijk voor je gevoel gaan storen en aan de kant geschoven worden.
Waarom denken dan zo veel digitale starters dat het zonder kennis kan van:
- Technische mogelijkheden en begrenzingen van digitale fotografie
- Kennis van lichtmeten en interpreteren van lichtmeting en kennis van de werking van een lichtmeter
- Zonder kennis van scherpte, scherptediepte, hyperfocale afstand etc.
- Zonder kennis van eigenschappen en karakteristieken van objectieven (prime, zoom, macro) zoals perspectief, compressie etc.
- Zonder gedegen kennis van compositieregels
- Zonder gedegen kennis van kleurbeheer, kleurtemperatuur, witbalans
- Zonder gedegen kennis van digitale workflow
En natuurlijk zul je deze kennis niet hebben wanneer je begint met deze prachtige van fotografie, maar mijn advies is dan toch om in het begin tijd en energie te steken in het vergaren van kennis en vaardigheden op het technische vlak van fotografie en vanuit dat standpunt de regels te gaan toepassen en verbreken voor het uitbouwen van je creativiteit en het ontwikkelen van een eigen signature in je fotografie.
Een start andersom zal uiteindelijk leiden tot teleurstellingen en een veel langere weg om je doel te bereiken.
Groetjes,
PS-Photo
Peter
Geen opmerkingen:
Een reactie posten